در آخرت جايي را پروردگار خلق فرموده، و ذخيره براي کساني که با ايمان و تقوا از اينجا بروند، قرار داده است، در اين مکان انواع پذيراييها و اقسام نعمتها که در حد وسعت و بزرگي آن عالم است تدارک فرموده، به طوري که دانستن حقيقت و تفصيل آن براي اهل اين عالم محال است، یعنی مانند بچه اي که در رحم است از بزرگي، اوضاع و گزارشات دنيا بيخبر است و لذا در قرآن خداوند مجملا ميفرمايد:
أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ ﴿٢٧﴾ سجده
هيچکس نداند نعمتهاي بزرگي که چشم آنها را روشن ميکند و براي آنها ذخيره شده در برابر کردارهاي نيک آنها.
مژدگاني فرح بخش، دلنواز و روح نواز قرآن در دادن وعده بهشت جنان براي مؤمنان، پيدرپي و به تکرار آمده است، البته اين نعمت مستدام الهي مخصوص مؤمنان است که اعمال صالحه و نيکو انجام ميدهند، پس ايمان به تنهايي کافي نيست. پس ناگزير بايد اطاعت و عمل صالح با آن همراه بود. همچنين نعمتهاي بهشت و روزيها و خوشگواريهاي آن حد و مرزي ندارد.
خداوند با آيات کلامش خواسته است، تا تصويري از اين نعمتها را به ساحه عقلها و اذهان ما نزديک گرداند. وگرنه هدف از اين آيات تعيين حد و مرزي براي اين نعمتها نيست و از آنجايي که بشر عادتاً به ماديات دلبستگي دارد. خداوند جل جلاله، از آنها چينن ياد ميکند:
يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾ زخرف
"و هرچه دل بخواهد و هر آنچه که چشم از آنها لذت ببرد، در بهشت وجود دارد و شما در آن جاودانه خواهيد بود"
آري! انسان در عالم آخرت نيز همچنان انسان باقي مانده، و تبديل به ملک نميشود. بلکه حتي لذت جوئيهاي انسان در آخرت، کاملتر و قويتر از التذاذهاي او در دنيا است. بنابراين، بهشت از هر جهت آماده پذيرايي و اشباع تمايلات فطري بشري اوست
مطالب مرتبط
مقالات