اي برادر و خواهر مسلمان بدان كه خداوند تبارك و تعالي بر تمامي بندگان خود دخول در دين مبين اسلام و تمسك و پايداري به آئين آنرا واجب كرده است و از مخالفت با آن بر حذر داشته است، پيامبري بنام محمد - صلى الله عليه وسلم - براي دعوت مردم به اين دين مبين بسوي آنان مبعوث فرموده است، پس هر كس اطاعت اين پيامبر را بكند از هدايت شدگان است، و هركس معصيت و نافرماني او را بكند از گمراهان است.
خداوند متعال در بسياري از آيه هاي قرآن مجيد مسلمانان را از ردت و برگشتن از دين و ساير انواع شرك و كفر بر حذر داشته است.
و علماي اسلام ـ رحمهم الله ـ در باب حكم مرتد ذكر كرده اند كه ممكن است مسلمان مرتد و از دين خارج شود، آنهم با ارتكاب و انجام بعضي از اعمال كه آنرا نواقض و مخالفت با اسلام ناميده اند.
و آن نواقض سبب مى شود جان و مال او حلال شده از دايره اسلام خارج گردد.
و شديدترين اين نواقض ها ده چيزاند كه علما و دانشمندان اسلام آنرا در كتابهاي خود ذكر كرده اند، و ما آنرا بطور مختصر براي شما برادران و خواهران مسلمان ذكر مى كنيم تا از آن مخالفتها و نواقض اسلام بر حذر باشيد، با مختصر توضيحي در بعضي از مخالفتها كه به دنبال آن ذكر خواهيم كرد.
اول: شرك آوردن در عبادت خداي يكتا و براي او شريك قائل شدن.
خداوند مى فرمايد: { إِنَّ اللّهَ لاَ يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَن يَشَاء(116) } . [النساء].
[خداوند نمى بخشد كه به او شرك آورده شود، و جز آن را براي هركس كه بخواهد، مى آمرزد].
ومى فرمايد: { مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ(72) } . [المائدة].
[بى گمان كسى كه به خداوند شرك آورد، خداوند بهشت را بر او حرام مى گرداند و جايگاهش آتش (دوزخ) است، و ستمكاران ياوراني ندارند].
و از جمله شرك در عبادت خداوند متعال دعا كردن مردگان و طلب مدد خواستن از آنهاست، و همچنين نذر كردن و ذبح و قرباني براي آنهاست .
دوم: كسيكه بين خود و بين خدا واسطه قرار دهد و از آن واسطه چيزي بخواهد(يعني دعاي خود را متوجه او سازد) و از او شفاعت بطلبد و بر او توكل كند، چنين اشخاصى اجماع علماء و دانشمندان اسلام بر كفر آنان است.
سوم: كسيكه مشركان را كافر نداند، و يا اينكه در كفر آن مشركان شك و ترديد داشته باشد، و يا اينكه مذهب آن مشركان را صحيح بداند كافر است.
چهارم: كسيكه اعتقاد داشته باشد كه هدايت و دستورهاي غير رسول اكرم - صلى الله عليه وسلم - كاملتر و بهتر است از هدايت و دستورهاي رسول اكرم - صلى الله عليه وسلم - ، و يا اينكه بگويد حكم و قضاوت غير رسول الله - صلى الله عليه وسلم - بهتر است از حكم و قضاوت پيامبر - صلى الله عليه وسلم - ، مانند كسانيكه حُكْم و قضاوت طواغيت(قوانين رسمي كشوري)را كه غير شرعي باشد بر قوانين شرعي و ديني برتري مى دهند و اينها همه كافر مى باشند
در مخالفت و نواقض چهارم بعضي از مسائل وارد مى شود كه برايتان توضيح مى دهيم.
هركس اعتقاد داشته باشد كه قوانين وضعي و رسمي كشور كه مردم آنرا اختراع كرده اند و از ساختهء بشر است از دين مبين اسلام بهتر است.
يا اينكه بگويد دستور اسلام براي قرن بيستم غير قابل قبول است.
و يا اينكه بگويد شريعت الهى ـ دين اسلام ـ سبب خسارت و عدم پيشرفت، و سبب عقب ماندگي مسلمانان در قرن بيستم شده است.
يا اينكه بگويد دين اسلام فقط واسطه و رابطه اي است بين خدا و بنده، و هيچ ربطي در ساير شؤون زندگي ندارد، پس كسيكه اين اعتقاد را داشته باشد نيز كافر است.
هركس معتقد باشد كه بريدن دست دزد و سنگسار كردن زن يا مرد زنا كاري كه قبلاً ازدواج كرده و يا در حال حاضر متأهل است براي اين زمان غير قابل قبول است نيز كافر مى باشد.
هركس عقيده داشته باشد كه حكم نمودن و قضاوت كردن در معاملات خريد و فروش و حدود الهي بغير از حكم خداوند عز وجل جايز است كافر مى شود، اگر هم به اين عقيده نباشد كه آن حكم از حكم خداوند بهتر است.
زيرا با اين عمل و اعتقاد آنچه بطور اجماع مسلمانان خداوند آنرا حرام كرده، او آنرا حلال دانسته است، و كسي چيزي از آنچه خداوند حرام دانسته و حرمت آن واضح و آشكار باشد، مانند زناكاري و شرابخواري و رباخواري و قضاوت و حكم بغير از شريعت الهي آن شخص به اجماع مسلمانان كافر است.
بار الهي! ما از غضب و خشم و عقاب دردناك تو، به تو پناه مى بريم.
ادامه دارد ............
مقالات